Drodzy Rodzice,

Odgrywacie najważniejszą rolę w życiu Waszego dziecka. Pamiętajcie jednak, że w tej trudnej dla Was sytuacji nie jesteście sami - możecie liczyć na naszą pomoc i wsparcie.

Zespół Psychologów
Szpitala Dziecięcego Polanki

Pobyt w szpitalu jest dla dziecka bardzo trudnym doświadczeniem i równie ciężką próbą dla jego rodziców. Jak możemy pomóc dziecku i sobie samym w tak trudnej sytuacji?

Szczera i dostosowana do wieku rozmowa z dzieckiem. Nie pozwól, aby szpital kojarzył się z karą, porzuceniem czy utratą miłości.

• wyjaśnij, co to za miejsce, dlaczego musi tam zostać i co będzie się tam z nim działo. Dzieci znacznie lepiej współpracują z personelem szpitala, gdy wiedzą, co je czeka,
   
• uczciwie odpowiadaj na wszystkie pytania, tłumacz własnymi słowami, prostym językiem, staraj się zawsze mówić dziecku prawdę- np., że może poczuć ból przy ukłuciu, który jednak szybko minie,
   
• mniejszemu dziecku mogą w tym pomóc zabawy tematyczne np. odgrywanie scenek z życia szpitala, dawanie zastrzyku ukochanej lali, podawanie leków misiowi itp. Zawsze pamiętaj o tym, aby zabawa kończyła się pozytywnie- szczęśliwym powrotem do domu i rodziny,
   
• pomocne mogą okazać się też książeczki lub bajki związane z tematyką szpitalną np. "Franklin idzie do szpitala",
   
• pakując rzeczy dziecka, możesz zabrać jego ulubioną zabawkę.

Pamiętaj:

•  o realnych możliwościach swojej obecności przy dziecku, gdy nie zawsze jest to możliwe, proś o pomoc innych członków rodziny, dzwoń do swojego dziecka, możesz poprosić pielęgniarki o przekazywanie specjalnych liścików od Ciebie (np., serduszko lub uśmiechnięte słoneczko w kopercie)- chociaż Ciebie nie ma, to nie znaczy, że o nim nie myślisz,
   
•  płacz dziecka jest naturalnym sposobem wyrażania lęku, żalu i bólu. Dlatego okazuj dziecku troskliwość i wsparcie, ale nie okazuj mu swojego niepokoju i łez. Lęk i niepewność to uczucia dobrze Ci znane, ale właśnie dla dobra Twojego dziecka staraj się zapanować nad swoimi emocjami - nie przenoś na dziecko swoich lęków o jego stan zdrowia,
   
•  nie krytykuj przy swoim dziecku personelu medycznego, wyposażenia oddziału czy zasad tam panujących, to przecież dzięki Twojej postawie dziecko uczy się odpowiedniego podejścia do procesu leczenia oraz współpracy z personelem,
   
•  o SOBIE - gdy czujesz się wyczerpany i przytłoczony szpitalnym otoczeniem masz prawo zrobić sobie przerwę i "zaczerpnąć oddechu". Minimum troski o siebie nie jest egoizmem, jest koniecznością - musisz przecież mieć siłę i energię na później.